Marfa-schiereiland

Het Marfa-ridge, in een ovaalvormig schiereiland aan de noordwestelijke punt van Malta. Het gebied behoort eigenlijk toe aan het stadje Mellieha. Veel mensen zullen het zien als niet veel meer dan de laatste te passeren kaap op weg richting de terminal van de veerboot richting Gozo, die zich ook op het schiereiland bevindt. Bij het passeren van het afgelegen gebied, valt vooral de rode toren op, die we bespreken op de pagina over Mellieha. Het gebied spreidt zich echter in twee richtingen uit, waarbij het een en ander te zien valt.

Wied Musa BatteryWied Musa Battery

Langs de noordzijde van de kaap, zijn enkele flinke hotels gebouwd, die vooral geschikt zijn voor de zonaanbidders. Er is geen dorpskern in de directe omgeving van de accommodaties. Wie verder in oostelijke richting loopt, in de richting van Armier Bay, komt echter al snel terecht tussen clandestiene bebouwing met allerlei schuurtjes en bootshuizen die er niet fraai uitzien. De mensen die hier wonen worden gezien als asociaal en hebben het niet zo op pottenkijkers. Tussen de illegale bebouwing bevinden zich wel enkele kleine, maar populaire, strandjes. Verstopt tussen de rommel zijn enkele vervallen verdedigingswerken te zien, die Malta eens moesten beschermen tegen een inval waarbij een vijand kwartier kon maken op het schiereiland. Deze werken luisteren naar namen als Tal-Bir Redoubt, Qortin Redoubt, Vendôme Battery, Crivelli Redoubt en Louvier Entrenchment en de meesten werden ongeveer tussen 1714 en 1716 gebouwd. Juist tegenover de rotonde waar de hoofdweg 1 de kust raakt, staat de Wied Musa Battery, welke eveneens in verval is geraakt, maar toch fotogeniek is. Dit is een versterkt platform van waar met kanonnen op schepen kon worden geschoten die ten zuiden van Comino wilden passeren. Aan de overkant van het water, op het zustereiland, werd de Saint Mary's Battery gebouwd, zodat veilige passage voor vijandelijke schepen onmogelijk werd gemaakt. In de Wied Musa Battery werd later een hotel gevestigd, waarna het pand sinds ongeveer 2005 leegstaat.

De Witte torenDe Witte toren

Ook in verval is de witte toren (Torri l-Abjad of Torri tal-Aħrax), die nabij de meest noordelijke punt van het schiereiland te vinden is. Deze white tower (niet te verwarren met de White castle, waar Harold en Kumar naartoe gingen) kwam gereed in het najaar van 1658 en diende eveneens voor de bescherming van de kust tegen ongewenste indringers. Het was de zesde van de torens die in opdracht van grootmeester Martin de Redin aan de kustlijn van Malta werden gebouwd. Gelijktijdig met de bouw van de andere verdedigingswerken aan deze zijde van de kust, werd er in 1715 ook hier een militaire batterij (de Batteria della Harach) voor de artillerie gebouw in een halve cirkel om de toren heen.

De Coral LagoonDe Coral Lagoon

Wie vanaf de toren naar het noordelijkste puntje van het eiland Malta loopt, komt onderweg een depressie tegen, waarin het zachtere kalksteen zodanig door het zeewater is weggespoeld dat een gat in de oppervlakte is ontstaan. In de zomer duiken en zwemmen waaghalzen hier in de zee. Ook kajaks en af en toe een jetski weten deze Coral lagoon te vinden middels de smalle verbinding met de open zee. Het strandje dat in de baai tussen de coral lagoon en de witte toren ligt, wordt ook wel Coral beach genoemd. De omgeving biedt hier geen natuurlijke bescherming tegen de zon. De rotsen zijn kaal en de begroeiing laag. Richting de zuidoostelijke kustlijn en centraal op het schiereiland groeien wel gewassen en bomen. Er vindt hier kleinschalige landbouw plaats en er worden olijven van de bomen geoogst.

De blauwe MadonnaDe blauwe Madonna

Over de rug van het oostelijke deel van de kaap, loopt een hoofdweg die min of meer de zuidoostelijke kust volgt. Deze weg verbindt zes andere wegen die haaks op de hoofdweg parallel aan elkaar richting de noordwestelijke kust lopen. De wegen liggen zodanig dat automobilisten niet van de ene baai naar de andere kunnen rijden, maar daarvoor steeds via de hoofdweg moeten omrijden. Aan het uiteinde van de hoofdweg in oostelijke richting, wordt de weg steeds smaller en de omgeving steeds rommeliger. Tussen de bomen wordt geparkeerd en gekampeerd. Resten van barbecues, kampvuren en zuippartijen worden vaak gewoon achtergelaten zonder het op te ruimen. En veel lijken de mensen zich daar niet om te bekommeren. Helemaal aan het eind staat, aan de rand van de kliffen, op een blauwe sokkel een beeldje van Maria. Zij wordt hier Il-Madonna tal-Aħrax genoemd. Amper honderd meter verderop staat ook een simpele kapel die gewijd is aan de Onbevlekte Ontvangenis van Maria. De oorspronkelijke kapel werd aan het begin van de negentiende eeuw gebouwd door een visser. Hij was in een storm verzeild geraakt, waardoor zijn bootje kapseisde. Zijn maat liet hierbij het leven, maar zelf wist hij de tragedie te overleven. Als dank voor zijn ontsnapping aan de verdrinkingsdood, bouwde hij een kapel bovenop de eroderende rotsen. Deze kapel was erg populair onder de vissers. Naarmate de tijd vorderde, dreigde de kapel echter in zee te storten. Daarom werd in 1963 verder landinwaarts een nieuwe kapel gebouwd, volgens het ontwerp van het oudere bouwsel. Het oorspronkelijke kapelletje is overigens niet het enige wat hier op tragische wijze in zee is gekieperd, getuige de plaquettes ter nagedachtenis aan personen die, al dan niet vrijwillig, hetzelfde lot beschoren was.

Op het westelijke deel van het schiereiland bevindt zich, zoals gezegd, de rode toren. Deze staat op het hoogste punt van het schiereiland. Wie zich bij de toren bevindt, kan de weg in westelijke richting verder volgen richting een radarpost, die nabij het einde van de weg staat. Het gebied vormt hier een soort hoogvlakte dat een mooi uitzicht biedt op de westkust van Malta en (eventueel) de zonsondergang. In noordelijke richting bevindt zich nog de Baai van Cirkewwa (Ir-Bajja taċ-Ċirkewwa). Het strandje dat hier ligt, draagt de naam Paradise Bay. Het schijnt dat hier de eerste opnamen zijn gemaakt voor reclame van de chocoladerepen van Bounty. Kokosnoten (bron van het andere ingrediënt van de repen) groeien echter niet in de omgeving.

Nabij de ferryterminal bevindt zich een terrasje bij de stijger voor de bootjes naar Comino. Vanaf hier kan de bedrijvigheid van de omgeving worden aanschouwd. Wie nog met de bus moet en geen zin heeft te wachten bij de drukke halte, kan hier wachten en vlak voor er een nieuwe boot aankomt met een lege bus vertrekken.

Bereikbaarheid

Het Marfa-schiereiland telt enkele bushaltes, maar die liggen allemaal langs de hoofdweg 1 (in bijvoorbeeld Google Maps verschijnen soms ook bushaltes die niet bediend worden). De bus is goed bruikbaar voor mensen die van of naar een bestemming reizen die in de buurt van die weg ligt. Dit zijn bijvoorbeeld de meeste hotels op het schiereiland, de terminal voor de veerboot naar Gozo en de Rode toren. Voor de meeste andere bezienswaardigheden zijn flinke wandelingen nodig vanaf de bushaltes, waarbij het weer en hoogteverschillen invloed hebben op de bereikbaarheid te voet. Houd er rekening mee dat de busdiensten richting de rest van het eiland beginnen bij de ferryterminal. De bussen zijn dus vaak vol op momenten waarop veel mensen/toeristen van en naar Gozo reizen. De Lijnen 41 en 42 verbinden de haltes op het schiereiland met Valletta. Lijn 221 is de bus naar het busstation van Bugibba en bus 222 volgt de mooie route langs de kust naar Sliema. De eindhalte aldaar is op de plek waar de veerboot naar Valletta vertrekt. Bus 101 volgt een leuke route naar het stadje Mgarr.

Wie het schiereiland echt wil ontdekken kan dit het beste te voet doen, maar daarbij worden wel flinke afstanden afgelegd. Denk erom dat water niet altijd direct verkrijgbaar is. Ook fietsers zijn regelmatig op het eiland te vinden. Maltezers zelf kiezen voor de auto bij een recreatief bezoek aan het gebied.



Google



Zoeken met Google Foto's zoeken met Flickr Zoeken met Google en Flickr